Ryszard Grzyb

Ryszard Grzyb urodził się w 1956 roku w Sosnowcu. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, w pracowni prof. Zbigniewa Karpińskiego (1976–1979) oraz na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych
w Warszawie (1979–1981). Dyplom uzyskał w pracowni prof. Rajmunda Ziemskiego W latach 1982– 1992 był członkiem Gruppy, z którą wystawiał i uczestniczył w jej akcjach. Był też współzałożycielem i wydawcą pisma Gruppy – „Oj dobrze już”.
Od połowy lat osiemdziesiątych odbył kilka podróży artystycznych: w maju i czerwcu 1986 razem z Ryszardem Woźniakiem przebywał na stypendium w Berlinie Zachodnim, w latach 1990–1991 w Kolonii na zaproszenie Rafała Jablonki,
w 1995 ponownie w Niemczech na stypendium w Lamspringe,
a w 1996 w Saignon na zaproszenie Kamili Regent i Pierre’a Jaccauda.
Jego obrazy znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Wrocławiu, Krakowie, Poznaniu, Galerii Zachęta, W Muzeach Okręgowych
w Katowicach, Bytomiu, Toruniu, Bydgoszczy, Olsztynie, w Museum Jerke w Recklinghausen, w kolekcjach prywatnych
w Polsce i za granicą.

Równolegle do malarstwa uprawia twórczość poetycką, zadebiutował jeszcze w okresie studiów we Wrocławiu. Swoje teksty publikował w „Nowym Wyrazie” (1980, 1981), „Miesięczniku Literackim” (1981), w piśmie „Oj dobrze już˝”, w publikacji Sztuka Najnowsza. Co słychać, pod red. M. Sitkowskiej (Warszawa 1989), i Young Poets of a New Poland, (London 1993) oraz w piśmie artystycznym "Tytuł roboczy" (2004). Jego "Zdania Napowietrzne" zostały wydane przez Świat Literacki (2005). Zbiór wierszy "Ja chrząszcz" został wydany przez Fundację na rzecz Kultury i Edukacji im. Tymoteusza Karpowicza we współpracy z galerią HOS  (2020)

W 2004 rozpoczął multimedialny projekt Zdania napowietrzne, w ramach którego kolekcjonuje krótkie sentencje poetyckie, „absurdalne haiku” jak mówi i umieszcza
je w kontekście zupełnie obcym poetyckim eksperymentom – na billboardach,
pocztówkach, ołówkach, kubkach, zmienia je w neony, tabliczki informacyjne.
Poprzez zawłaszczenie przestrzeni przeznaczonej dla innego rodzaju komunikatów, artysta wzmacnia siłę ich przekazu, wywołując swego rodzaju suspens.Laureat Nagrody im.Jana Cybisa w 2010r.