Stanisław Rodziński

 „Sztukę malarską widzimy u nas dziś albo w pierwotnym jeszcze dzieciństwie, albo tam, gdzie jej płody są postępem wieków cechowane, widzimy ją samotną, bez podstawy i punktu oparcia w życiu, obcą i niepojętą, podobną do słów proroka nieznanego ludu”.

Stanisław Rodziński

Urodził się w Krakowie w 1940 roku. Absolwent Wydziału Malarstwa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W roku 1963 otrzymał dyplom z pracowni profesora Emila Krchy. Od tego czasu prowadził niezależną działalność artystyczną oraz pedagogiczną. Pracował w domu dziecka, szkole podstawowej, liceum ogólnokształcącym oraz Liceum Plastycznym w Krakowie.

W latach 1972-1980 był docentem w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, a od 1981 roku pracował w krakowskiej ASP. W 1989 roku uzyskał tytuł profesora, a w 1992 został profesorem zwyczajnym. Pełnił funkcję dziekana Wydziału Malarstwa w latach 1993–1996, a także rektora krakowskiej ASP w latach 1996–2002. Dodatkowo, w latach 1999–2002 był przewodniczącym Konferencji Rektorów Szkół Artystycznych.

W latach osiemdziesiątych prowadził wykłady w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, a od 1985 roku współpracował z Instytutem Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jest członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Umiejętności oraz Towarzystwa Naukowego Sandomierskiego. W latach 1991-1992 zasiadał w Radzie Kultury przy premierze RP.

Jest doktorem Honoris Causa wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od roku 1977 zaangażowany w działalność Towarzystwa Kursów Naukowych oraz w latach 1981-1989 aktywnie uczestniczył w Ruchu Kultury Niezależnej, gdzie zajmował się pracami organizacyjnymi i publikował w prasie podziemnej.

W latach siedemdziesiątych do 1983 roku angażował się społecznie w Związek Polskich Artystów Plastyków do czasu jego likwidacji przez władze stanu wojennego. Pełnił funkcję Przewodniczącego Sekcji Malarstwa, był wiceprezesem Zarządu Okręgu Krakowskiego ZPAP oraz członkiem Zarządu Głównego Sekcji Malarstwa. Dodatkowo, w latach 1973-1983 był naczelnym redaktorem Biuletynu Rady Artystycznej ZPAP.

Od roku 1968 zajmuje się publicystyką i eseistyką w obszarze sztuki. Współpracuje z czasopismami takimi jak "Tygodnik Powszechny", "Znak", "Więź", "Gość Niedzielny", "Dekada Literacka", a jego teksty publikowane były m.in. w "Dzienniku Polskim", "Odrze", "Kulturze Paryskiej", "Ethosie" (KUL), "Życiu", "Rzeczpospolitej", "Sztuce Sakralnej", "Projekcie", "Życiu Duchowym" oraz "Horyzontach Wychowania".

Jest autorem książek zawierających teksty o sztuce, takich jak:

• "Sztuka na co dzień i od święta" (Wyd. Biblos, Tarnów, 1999)
• "Obrazy czasu" (Wyd. Gaudium, Lublin, 2001) – wyróżniona jako krakowska książka miesiąca (luty 2002)
• "Mój szkicownik" (Wyd. Gaudium, Kraków-Lublin, 2005)
• "Dzieła - Czasy - Ludzie" (Wyd. Salwator, Kraków, 2007)
• "Autoportret malarza" (Wyd. Petrus, Kraków, 2012)

W latach 1963-2019 brał udział w ponad stu wystawach indywidualnych, ostatnio prezentując swoje prace m.in. w Krakowie, Warszawie, Wrocławiu, Częstochowie, Tarnowie, Nowym Sączu, Lublinie, Jaworznie, Łodzi, Olkuszu, Miechowie, Nowym Targu, Wiedniu, Rzymie, Londynie, Düsseldorfie oraz Stuttgarcie.

Ponadto, od roku 1963 uczestniczył w ponad dwustu wystawach zbiorowych malarstwa i rysunku, zarówno w Polsce, jak i za granicą. Jego prace prezentowane były na wystawach sztuki polskiej za granicą, wystawach związkowych, muzealnych oraz tematycznych.

Jego osiągnięcia zostały docenione wieloma nagrodami i wyróżnieniami, m.in.:

• Złoty medal Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie (1977)
• Złota Odznaka Związku Polskich Artystów Plastyków (1978)
• Nagroda Miasta Krakowa (1981)
• Nagroda Muzeum Archidiecezji Warszawskiej (1985)
• Stypendium Instytutu Kultury Chrześcijańskiej Jana Pawła II w Rzymie (1985)
• Nagroda Fundacji A. Jurzykowskiego w Nowym Jorku (1988)
• Nagroda Wojewody Krakowskiego za malarstwo, publicystykę i pracę pedagogiczną (1993)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1993)
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1993)
• Stypendium Fundacji Janineum we Wiedniu (1994)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1998)
• Nagroda Ministra Kultury
• Nagroda im Kazimierza Ostrowskiego, X edycja